Paranormal stories, czyli wÂątek dla odwaÂżnych.

[Shoushan]

Chcesz obejrzeĂŚ? Na pewno?
Masz tu link dziaÂłajÂący...
http://www.youtube.com/watch?v=LLfaQAW3g0c

[Santi6]

O bosh nie oglÂądam 

[makapaka.]

Eee tam. Sracie obejrzaÂłem przez caÂły filmik leci te tÂło co na poczÂątku i jakiÂś goÂściu gra na gitarze strasznie faÂłszuje, ktoÂś trzaska bĂŞbenkiem i ktoÂś gra na fujarce. Jak siĂŞ boicie przeczytajcie komentarze.

[ÂĽïÂŽåÇkÖº]

Oglal¹dn¹³em o to rzeczywiœcie nic strasznego

[Jaxok]

To nie jest w ogĂłle straszne. KoleÂś puÂściÂł od tyÂłu piosenkĂŞ ktĂłrÂą nagrali ci ludzie i tyle. Wielkie mi halo. Tak siĂŞ baÂłem Âże ho ho. Na poczÂątku teÂż siĂŞ baÂłem, ale trzeba przeÂłamywaĂŚ siĂŞ, a potem idzie jak z gĂłrki.

[barthez.]

Fajna manipulacja umysÂłem.

Dobra, to moÂże dodam coÂś od siebie, mniej straszne ale zwiÂązane z tematem:

Alcatraz - duchy wci¹¿ tu ¿yj¹!

We wczesnym listopadzie, dwóch cz³onków Los Angeles Paranormal Association odwiedzi³a wiêzienie na wyspie Alcatraz. Wyspa Alcatraz jest ch³odnym, ale te¿ piêknym miejscem. Nie ma tam ¿adnej ochrony przed wlotem lodowatych podmuchów, które atakuj¹ bez przerwy. Ptaki gnie¿d¿¹ siê tutaj, a roœliny dziko rosn¹. Ale stoi tu surowe, z³owieszcze i wyraŸnie bezlitosne, ponad tym wszystkim nies³awne wiêzienie, które dominuje ten maleùki kawa³ ziemi, który wcina siê w po³owie Zatoki San Francisco. Jednoczeœnie symbol zarówno rozpaczy jak i dozgonnej nadziei dla ludzkiego ducha. Wyspa Alcatraz zapewni³a mieszkanie najbardziej os³awionym przestêpcom dnia. Wiêzienie zosta³o nazwane nieuniknionym, uciekinierzy umierali próbuj¹c przekonaÌ siê czy to by³a prawda.

Duch z wiĂŞzienia Alcatraz?

PopĂŞkane i zestarzaÂłe betonowe Âściany, wyÂłaniajÂą siĂŞ wysoko poniewaÂż wchodzisz do przepowiadajÂącej budowli, i natychmiast umysÂł zaczyna cofaĂŚ siĂŞ w czasie. Duchy istniejÂą tu ? moÂżesz czuĂŚ ich wszĂŞdzie dookoÂła Ciebie, poniewaÂż one przepychajÂą siĂŞ za tobÂą w swoich ciemnych uniformach, wpatrujÂąc siĂŞ dziwnie. Tu wewnÂątrz tych Âścian, jesteÂś rzadkoÂściÂą, przypomnienie o Âświecie dawno temu przegraÂło. Oni wÂąchajÂą twoje perfumy i ocierajÂą siĂŞ o ciebie, poniewaÂż mijasz ich, nie dostrzegajÂąc.

Poniewa¿ ruszasz siê bardziej w g³¹b wiêzienia, zostajesz ca³kowicie z duchami tych, którzy stracili tu animusz. Ty równie¿ zaczynasz zostawaÌ wiêŸniem wewn¹trz tych œcian. A kiedy w koùcu wrócisz do promu, który weŸmie ciê bezpiecznie z powrotem do sta³ego l¹du. Nie mo¿esz sobie poradziÌ, ale wreszcie czujesz, ¿e cz¹stka Ciebie zmieni³a siê bezpowrotnie.

Duch z wiĂŞzienia?

ZrobiÂłem to zdjĂŞcie Cel Bloku A, ktĂłry byÂł jedynym blokiem zamkniĂŞtym na widok publiczny. Blok wydaÂł siĂŞ byĂŚ o wiele bardziej w gorszym stanie niÂż inne. ZdjĂŞcie zostaÂło zrobione przez metalowÂą klatkĂŞ/ogrodzenie, ktĂłre trzymaÂło za progiem ludzi przed wglÂądem publicznym tych cel Bloku A. Nie zobaczyÂłem nikogo w celach Bloku A w tym czasie, i nie zauwaÂżyÂłem niczego na zdjĂŞciu do czasu, gdy nie wrĂłciÂłem do domu i nie obejrzaÂłem zdjĂŞĂŚ na ekranie komputera. Kiedy zobaczyÂłem ciemnÂą, zagadkowÂą postaĂŚ w przeciwlegÂłym koĂącu bloku. Potencjalnie mĂłgÂł to byĂŚ duch dawnego wiĂŞÂźnia z Alcatraz, kiedy tu byÂło federalne wiĂŞzienie, albo moÂże wczeÂśniej, z czasĂłw kiedy tu byÂło wojskowe wiĂŞzienie.

ZrobiÂłem nastĂŞpne zdjĂŞcia kiedy chwile staÂłem wewnÂątrz jednej z wiĂŞziennych izolatek w bloku D:

WiĂŞc czy wiĂŞzienie Alcatraz jest nawiedzone? Sam musisz osÂądziĂŚ, ale ja wierzĂŞ, Âże tak. Duchy tu ÂżyjÂą.

Wiêzienie Alcatraz dzia³a³o od 1934 do 1963. Zamkniête zosta³o g³ównie z powodu wysokich kosztów utrzymywania wiêzienia na wyspie oraz b³êdów konstrukcyjnych, które u³atwia³y ucieczki. Oficjalnie, przez 29 lat dzia³alnoœci wiêzienia, ¿adnemu wiêŸniowi nie uda³o siê z niego uciec, choÌ odnotowano a¿ 14 prób z udzia³em 36 wiêŸniów, w tym dwóch, którzy próbowali uciec dwa razy; szeœciu uciekinierów zastrzelono, dwóch utonê³o, piêciu nie odnaleziono, pozosta³ych z³apano. Dwóch wydosta³o siê z wyspy ale zosta³o pojmanych, jeden w 1945, drugi w 1962.

Podczas najs³ynniejszej próby ucieczki w dniu 11 czerwca 1962, trzech uciekinierów (Frank Morris i bracia John i Clarence Anglin) zdo³a³o wydostaÌ siê za mury wiêzienia, ale potem najprawdopodobniej utonê³o przy próbie dop³yniêcia do sta³ego l¹du. Wiêzieù Joe Bavers podj¹³ próbê ucieczki w 1937. Uda³o mu siê obejœÌ ogrodzenie, jednak przy wzgórzu zauwa¿y³ go stra¿nik i strzeli³ do niego. Kula roztrzaska³a czaszkê Baversa, a ten wpad³ do morza. Nastêpnego dnia wy³owiono jego zw³oki. Na podstawie opowieœci o owych ucieczkach powsta³o kilka filmów, m.in. Ucieczka z Alcatraz z Clintem Eastwoodem. W programie dokumentalnym "Pogromcy mitów" starano siê udowodniÌ, ¿e ucieczka z wiêzienia by³a mo¿liwa - autorzy programu przep³ynêli bezpiecznie zatokê San Francisco w przez siebie wykonanym z p³aszczy przeciwdeszczowych "pontonie". Z drugiej strony fakt, ¿e po up³ywie wielu lat nie ma o uciekinierach ¿adnej wieœci, pomimo, ¿e wyjawienie informacji o ich losach gwarantowa³oby s³awê i pieni¹dze, zdaje siê œwiadczyÌ, ¿e ¿adna z ucieczek nie by³a udana.


ÂźrĂłdÂło - znalezione na przypadkowym forum

[barthez.]

Ankieta. WrzuciĂŚ coÂś na wieczĂłr? ; )
(Przepraszam za post pod postem, ale tutaj i tak nie da siĂŞ nabijaĂŚ rangi)

[Shoushan]

Ten wÂątek musi byĂŚ poruszany tylko wieczorem!?

[barthez.]

W tym sĂŞk, wtedy nabiera podwĂłjnego jak nie potrĂłjnego kolorytu.

[RowÂłerek]

Ooo aÂż dwie osoby zagÂłosowaÂły na mojÂą dodanÂą opcje w ankiecie (trzecia).
Sam na niÂą zagÂłosowaÂłem

[barthez.]

PrzeraÂżajÂący, nierozwiÂązany i niepokojÂący incydent w gĂłrach Ural

Dziesiêciu narciarzy - oœmiu mê¿czyzn i dwie kobiety - wyruszy³o na wyprawê w stronê góry Otorten w pó³nocnej czêœci pasma gór Ural, 28 stycznia 1959 roku. Yury Yudin rozchorowa³ siê i opuœci³ grupê, zanim ta osi¹gnê³a koùcowy przystanek swojej wyprawy. Nie wiedzia³ jeszcze, ¿e po raz ostatni widzi swoich przyjació³ ¿ywych.

Oko³o godziny 17:00, 2 lutego, grupa prowadzona przez Igora Dyatlov'a rozbi³a namiot na zboczach góry Kholat-Syakhl s¹siaduj¹cej z gór¹ Otorten. Po³o¿enie obozu - zwa¿aj¹c na du¿e doœwiadczenie Igora Dyatlov'a by³o doœÌ niecodzienne, gdy¿ rozbity zosta³ on na otwartej przestrzeni, a nie w pobliskim lesie. Yury Yudin przypuszcza, ¿e decyzja Dyatlov'a spowodowana by³a chêci¹ odbycia praktyki w obozowaniu na górskim zboczu.

Dyatlov zobowiÂązany byÂł do wysÂłania 12 lutego telegramu do Politechniki Uralskiej - miejsca, z ktĂłrego narciarze wyruszyli. Data 12 lutego miaÂła byĂŚ koĂącowÂą datÂą wyprawy, a telegram miaÂł zostaĂŚ nadany z uralskiego miasteczka Vizhai w celu powiadomienia o bezpiecznym zejÂściu grupy.

Odnosz¹c siê do relacji Yudina, Dyaltov mia³ powiedzieÌ, ¿e grupa mo¿e mieÌ dzieù lub dwa opóŸnienia przy zejœciu, nigdy jednak nie wys³ano telegramu. 20 lutego krewni narciarzy zaalarmowali wojsko i policjê, która wys³a³a za zaginionymi ekspedycjê ratunkow¹.

Co znaleziono

26 lutego, ratownicy odnaleŸli obóz. By³ ca³kowicie opuszczony. Jeszcze bardziej niepokoj¹cy by³ fakt, ¿e osobiste rzeczy narciarzy w³¹czaj¹c w to buty i odzie¿ chroni¹c¹ przed zimnem pozostawa³y wewn¹trz namiotu. Sam namiot by³ czêœciowo przysypany œniegiem i w po³owie przedarty. Znaleziono poszlaki, które wskazywa³y, ¿e namiot zosta³ rozciêty od wewn¹trz. Nie znaleziono œladów jakiejkolwiek walki, jednak¿e by³o jasne, ¿e narciarze próbowali wydostaÌ siê z namiotu w poœpiechu.

Niedaleko od namiotu, ekipa ratunkowa znalaz³a 9 œcie¿ek œladów stóp, co dowodzi³o, ¿e jedynymi osobami w tej okolicy by³a dziewi¹tka narciarzy. To co zaskoczy³o ratowników to fakt, ¿e czêœÌ œladów zostawiona zosta³a przez ludzi nosz¹cych skarpety, jednego buta lub ca³kowicie bosych.

Odnalezione obozowisko

Oko³o 500 metrów w dó³ zbocza, przy brzegu pobliskiego lasu, ratownicy znaleŸli pierwsze dwa cia³a, le¿¹ce pod du¿¹ sosn¹. Georgy Krivonischenko oraz Yury Doroshenko, byli boso, ubrani tylko w bieliznê. Umarli na skutek hipotermii. Po³amane ga³êzie wokó³ pnia i le¿¹cych cia³ wskazywa³y, ¿e jedno z nich musia³o wspi¹Ì siê na drzewo. Potwierdzi³o to tak¿e odkrycie ogo³oconej z ga³êzi czêœci korony drzewa do wysokoœci 5 metrów. ByÌ mo¿e dwójka ta szuka³a obozu, innych cz³onków grupy lub czegoœ bardziej z³owieszczego. Znaleziono tak¿e œlady wskazuj¹ce, ¿e w tym miejscu próbowano rozpaliÌ ognisko, czego dowodziÌ mia³y zgliszcza czêœci ga³êzi.

W poÂłowie drogi pomiedzy granicÂą lasu, a obozowiskiem odnaleziono kolejne trzy ciaÂła. Igor Dyatlov, Zina Kolmogorova i Rustem Slobodin zmierzali w stronĂŞ obozu gdy dopadÂła ich ÂśmierĂŚ. Sekcja zwÂłok wykazaÂła, Âże jej przyczynÂą byÂło wychÂłodzenie organizmu. Pomimo faktu, Âże czaszka Slobodin'a byÂła pĂŞkniĂŞta - to hipotermia byÂła przyczynÂą Âśmierci tej trĂłjki.

Dwa miesi¹ce póŸniej

W tym miejscu historia staje siĂŞ jeszcze bardziej niezwykÂła i przeraÂżajÂąca. W dwa miesiÂące po odkryciu piĂŞciu ciaÂł, odnalezione zostaÂły pozostaÂłe cztery. Pod czterema metrami Âśniegu, w wÂąwozie, w odlegÂłoÂści 75 metrĂłw od sosny opisanej powyÂżej. Nicolas Thibeaux-Brignollel, Lyudmila Dubinina, Alexander Zolotaryov i Alexander Kolevatov - wszyscy doznali powaÂżnych urazĂłw i ponieÂśli ÂśmierĂŚ w traumatycznych okolicznoÂściach.

Czaszka Thibeaux-Brignollel'a by³a zmia¿d¿ona, z kolei Dubinina i Zolatarev mieli liczne z³amania koœci ¿eber. Ca³a czwórka zmar³a na skutek bardzo powa¿nych urazów wewnêtrznych, które lekarze porównali do tych jakich doznaje cz³owiek uderzony przez pêdz¹cy samochód. Jednak¿e, w odró¿nieniu od wypadku samochodowego, cia³a nie zdradza³y oznak urazów zewnêtrznych / powierzchownych, w³¹czaj¹c w to st³uczenia czy otarcia naskórka. Najbardziej niepokoj¹cy by³ fakt, ¿e jêzyk Lyudmil'y Dubininy zosta³ usuniêty. Ca³a czwórka by³a du¿o lepiej ubrana ni¿ pozosta³a pi¹tka - od której, jak siê póŸniej okaza³o, pozyskali oni ubrania.

Istotnym punktem tej sprawy jest to, Âże ubrania poddane analizie ukazaÂły wysoki poziom napromieniowania. Po kilku miesiÂącach sprawa zostaÂła zamkniĂŞta, a akta rzekomo przesÂłane do archiwum wojskowego. Oficerowie Âśledczy nie znaleÂźli wytÂłumaczenia tej tragedii. NiedÂługo po niej, caÂły obszar zostaÂł zamkniĂŞty na trzy lata dla narciarzy i innych poszukiwaczy przygĂłd.

Kule

Wiêksza czêœÌ dochodzenia w sprawie incydentu z góry Otorten zosta³a ukryta przed opini¹ publiczn¹. Powodem tego by³y liczne doniesienia ze strony lokalnych urzêdników, ludnoœci cywilnej, pracowników stacji meteorologicznej, a nawet ze strony wojska na temat "lataj¹cych kul" widywanych nad t¹ okolic¹ pomiêdzy lutym a marcem 1959 roku - o czym donosi g³ówny badacz tej sprawy Lev Ivanov. Ivanov spekuluje, ¿e kule te mog³y mieÌ coœ wspólnego z tymi tragicznymi wydarzeniami. ByÌ mo¿e jednak nigdy nie dowiemy siê, co tak bardzo przerazi³o i doprowadzi³o do œmierci dziewi¹tkê poszukiwaczy przygód...

[Norbi 21]

CoÂś ode mnie:


http://letlifeloose.files6_smile-dog.jpg
http://img241.imageshack45642258763.jpg
3 lipca 2009 otrzymaÂłem e-mail’a od mojego przyjaciela Matt’a Garcia w ktĂłrym po prostu spytaÂł mnie: "Czy sÂłyszaÂłeÂś o smile.jpg?
OdpisaÂłem mu szczerze: "Nie, nie sÂłyszaÂłem... czy to jakiÂś plik? Co to jest? "
Potem postanowiÂł mi o tym opowiedzieĂŚ:
"Natkn¹³em siê na to wczoraj wieczorem. NajwyraŸniej jest to jakiœ stary obrazek, lecz nie wiadomo kto go umieœci³ i po co. Dziwnie wp³ywa na ludzi, którzy na niego patrz¹. Bardzo trudno jest go znaleŸÌ, bo przewa¿nie okazuje siê fa³szywym plikiem albo zosta³ ju¿ usuniêty. Mo¿e mi siê tylko wydajê, ale gdy go ogl¹dam czujê siê dziwnie, jakby coœ zza obrazu patrzy³o na mnie. Za pierwszym razem wystraszy³em siê nie na ¿arty i natychmiast zamkn¹³em przegl¹darkê. Nie mówiê, ¿e obrazy na zdjêciu s¹ straszne, ale te kolory i wzory, maj¹ w sobie jakiœ hipnotyczny efekt. Powinieneœ sam to sprawdziÌ i oceniÌ. Poni¿ej wysy³am ci link do strony i zdjêcia. Daj znaÌ, co o tym myœlisz. -Matt G.
OdkÂąd otrzymaÂłem e-mail’a od Matt’a, sprawdziÂłem tĂŞ historiĂŞ i zapisaÂłem tajemniczy obrazek na dysku. BadaÂłem go przez ostatnie piĂŞĂŚ dni. MogĂŞ powiedzieĂŚ jedno, …moje koszmary staÂły siĂŞ bardzo realistyczne. Ten obraz zwiÂązaÂł siĂŞ ze mnÂą. PrzyÂłapaÂłem siĂŞ na myÂśleniu o nim kilka razy w ciÂągu dnia. Ci, ktĂłrzy mnie znajÂą, wiedzÂą, Âże zawsze miaÂłem koszmary. Ale ten tydzieĂą byÂł inny. CzuÂłem, Âże staÂły siĂŞ one bardziej rzeczywiste. Nie mĂłwiĂŞ, Âże uwierzyÂłem w tÂą historiĂŞ, ale powiem, Âże jest to … trochĂŞ ironiczne. Sami sprawdÂźcie . Na dole tego postu znajduje siĂŞ link do ÂściÂągniĂŞcia oryginalnego smile.jpg. A teraz opowiem wam historiĂŞ Mary. MĂłwi siĂŞ, Âże ten obrazek zniszczyÂł jej Âżycie. – Shad

Ciekawy przypadek Mary

Po raz pierwszy spotkaÂłem siĂŞ osobiÂście z Mary E. latem 2007 roku. UmĂłwiÂłem siĂŞ z jej mĂŞÂżem, Terence’em, abym mĂłgÂł przeprowadziĂŚ z niÂą wywiad . Mary poczÂątkowo zgodziÂła siĂŞ, bo nie byÂłem reporterem, ale raczej amatorskim pisarzem gromadzÂącym informacje na kilka tematĂłw na uczelnie, jeÂśli wszystko by poszÂło zgodnie z planem, zebraÂłbym trochĂŞ czystej fantazji. ZaplanowaliÂśmy rozmowĂŞ na weekend, kiedy akurat byÂłem w Chicago z niepowiÂązanych spraw, ale w ostatniej chwili Mary zmieniÂła zdanie i zamknĂŞÂła siĂŞ w swojej sypialni, odmawiajÂąc wizyty ze mnÂą. Przez pó³ godziny siedziaÂłem z Terence’em przed drzwiami sypialni, nastĂŞpnie sÂłuchaÂłem i robiÂłem notatki gdy Terence prĂłbowaÂł bezskutecznie uspokoiĂŚ ÂżonĂŞ. Rzeczy, ktĂłre Mary mĂłwiÂła nie byÂły zbyt sensowne, ale nadajÂące siĂŞ do wzorca, ktĂłrego siĂŞ spodziewaÂłem: choĂŚ nie widziaÂłem jej, wiem, Âże pÂłakaÂła i czĂŞÂściej niÂż jej wymĂłwki aby nie rozmawiaĂŚ ze mnÂą, skupiaÂła siĂŞ na chaotycznym dialogu z jakaÂś wyimaginowanÂą istotÂą, z jej snĂłw lub koszmarĂłw. Terence przeprosiÂł mnie z caÂłego serca, kiedy przestaÂł uspokajaĂŚ Mary, a ja staraÂłem siĂŞ jÂą przekonaĂŚ, przypominajÂąc, Âże nie jestem reporterem w poszukiwaniu historii, ale tylko ciekawym, mÂłodym czÂłowiekiem w poszukiwaniu informacji. Poza tym, pomyÂślaÂłem, Âże moÂże mĂłgÂłbym dowiedzieĂŚ siĂŞ czegoÂś o niej w inny sposĂłb jeÂżeli tylko zdobĂŞdĂŞ odpowiednie materiaÂły.
Mary E. by³a odpowiedzialna za obs³ugê sieci internetowej w niewielkiej siedzibie w Chicago Bulletin Board System w 1992 r., kiedy po raz pierwszy zetknê³a siê ze smile.jpg i jej ¿ycie zmieni³o siê na zawsze. Ona i Terence byli ma³¿eùstwem tylko od piêciu miesiêcy. Mary by³a jedn¹ z oko³o 400 osób, którzy widzieli obraz, kiedy zosta³ opublikowany na BBS jako hiper³¹cze, jednak by³a ona jedyn¹ osob¹, która otwarcie mówi³a o tym doœwiadczeniu. Reszta pozosta³a anonimowa, lub byÌ mo¿e nie ¿yje. W 2005 r., kiedy by³em dopiero w dziesi¹tej klasie, smile.jpg po raz pierwszy zwróci³ moj¹ uwagê przez rosn¹ce zainteresowanie w internetowych, niewyjaœnionych zjawiskach. Mary by³a najczêœciej wskazywan¹ ofiar¹ tego, co jest czasem okreœlane jako "Smile.dog", nazwa smile.jpg jest to rzekome u³atwienie do wyœwietlenia. To, co o¿ywi³o moje zainteresowanie (nie oczywiste elementy grozy cyber legend i moja sk³onnoœÌ ku takim rzeczom) by³ zwyk³y brak informacji, zazwyczaj ludzie nie wierz¹, ¿e mo¿e istnieÌ coœ poza plotk¹ czy mistyfikacj¹.
Ten przypadek jest wyj¹tkowy, poniewa¿, mimo ¿e ca³y fenomen opiera siê tylko na jednym obrazku, nigdzie nie mo¿na go znaleŸÌ. To oczywiste, ¿e wiele fa³szywych i pozornych œmieci internetowych nazwanych smile.jpg, pojawia siê na najczêœciej odwiedzanych stronach o tematyce paranormalnej na przyk³ad takich jak 4chan czy imageboard. Podejrzewa siê, ¿e s¹ to podróbki, bo nie oddzia³ywaj¹ na ludzi tak samo jak prawdziwy smile.jpg , który mo¿e powodowaÌ nag³¹ padaczkê, ból w skroniach lub silne poczucie niepokoju. Te rzekome reakcje s¹ jednymi z powodów, dlaczego smile.jpg traktuje siê z tak¹ pogard¹, poniewa¿ wydaje siê byÌ oczywistym absurdem, ale w zale¿noœci kogo spytamy o niechêÌ do potwierdzania istnienia smile.jpg jest po prostu spowodowana strachem lub po prostu niedowierzaniem.
Ani smile.jpg ani Smile.dog nie jest nigdzie wspomniany na Wikipedii, ale na stronie znajdujÂą siĂŞ artykuÂły o innych skandalicznych przypadkach jak hello.jpg lub 2girls1cup, wszelkie prĂłby stworzenia strony o smile.jpg sÂą usuwane przez jednego z wielu administratorĂłw encyklopedii.
Spotkania z smile.jpg sÂą materiaÂłami napĂŞdzajÂącymi powstawanie legend Internetu. Historia Mary E. nie jest jedyna, istniejÂą niepotwierdzone pogÂłoski, Âże pokazano smile.jpg w pierwszych dniach istnienia Usenet. Istnieje nawet opowieœÌ, Âże w 2002 r. haker sfloodowaÂł forum humoru i satyry strony Something Awful zdjĂŞciami Smile.dog, powodujÂąc, Âże prawie poÂłowa uÂżytkownikĂłw forum dostaÂła padaczki. MĂłwi siĂŞ teÂż, Âże od poÂłowy lat 90 do ich koĂąca, smile.jpg byÂł przekazywany na Usenet jako za³¹cznik w e-mail’ach ÂłaĂącuszkowych z tematem "UÂŚMIECHNIJ SIÊ! BÓG CIÊ KOCHA!” Jednak pomimo wielu odsÂłon tych afer okazaÂło siĂŞ, Âże niewiele osĂłb przyznaje siĂŞ do brania jakiegokolwiek w tym udziaÂłu. ÂŻaden Âślad ani link do oryginalnego pliku nigdy nie zostaÂł odkryty.
Ci, ktĂłrzy twierdzÂą, Âże naprawdĂŞ widzieli smile.jpg czĂŞsto tÂłumaczÂą siĂŞ, Âże byli zbyt zajĂŞci, aby zapisaĂŚ kopiĂŞ obrazu na dyskach twardych. Jednak wszystkie domniemane ofiary, podajÂą ten sam opis zdjĂŞcia: Pies-jako stworzenie (zazwyczaj opisywany jako podobny do Husky), oÂświetlone przez lampĂŞ bÂłyskowÂą aparatu, znajduje siĂŞ w mrocznym pokoju, jedyny szczegó³, ktĂłry jest widoczny w tle jest rĂŞka ludzka, wychodzÂąca z ciemnoÂści po lewej stronie ramki. RĂŞka jest pusta, ale zazwyczaj opisywana jest jako „machajÂąca” lub „kiwajÂąca”. OczywiÂście, najwiĂŞcej uwagi poÂświĂŞca siĂŞ psu (lub stworzeniu podobnemu do psa, poniewaÂż nikt tak naprawdĂŞ do koĂąca nie wie co widziaÂł). Pysk zwierzĂŞcia rzekomo dzieli szeroki uÂśmiech, ktĂłry ukazuje dwa rzĂŞdy biaÂłych, bardzo prostych, bardzo ostrych, bardzo ludzko wyglÂądajÂących zĂŞbĂłw…



Witam

To wszystko zaczĂŞÂło siĂŞ jakiÂś miesiÂąc temu, wreszcie muszĂŞ siĂŞ z kimÂś tym podzieliĂŚ.

Zaczê³o siê na przyjêciu u mojego znajomego. Jest on artyst¹ który wynajmuje mieszkanie na poddaszu, w przemys³owej czêœci miasta. Je¿eli potrafisz sobie wyobraziÌ Detroid w latach 20', to w³aœnie tak wygl¹da to miejsce. Kilka przestarza³ych fabryk które tworz¹ razem potê¿ne bloki. WiêkszoœÌ z nich jest dawno opuszczona i zapomniana. Wracaj¹c do imprezy, troszkê przesadzi³em z piciem wiêc postanowi³em trochê zluzowaÌ i przespaÌ siê na kanapie.

ObudziÂłem siĂŞ okoÂło 4 nad ranem, sÂłoĂące jeszcze nie wstaÂło ale byÂło juÂż na tyle widno Âże takie czynnoÂści jak poranna toaleta nie stwarzaÂły juÂż zbytnich problemĂłw. SkierowaÂłem siĂŞ wiĂŞc do Âłazienki, staraÂłem siĂŞ cichutko stÂąpaĂŚ na palcach aby nie pobudziĂŚ pozostaÂłych czÂłonkĂłw zabawy, ktĂłrzy, sÂądzÂąc po iloÂści porozrzucanych butelek juÂż dawno odpÂłynĂŞli. Gdy korzystaÂłem z ubikacji przez okno mogÂłem podziwiaĂŚ panoramĂŞ opuszczonego, porzuconego miasta. PrzypomniaÂłem sobie jak bardzo lubiÂłem takie miejsca gdy byÂłem maÂły, miejsca ciemne, pozbawione Âżycia, tĂŞtniÂące tajemniczoÂściÂą ale z drugiej strony dziwnie spokojne.

Zrobi³em co mia³em do zrobienia w kiblu, wróci³em na kanapê i stara³em siê ponownie zasn¹Ì. Po oko³o 45 minutach wpatrywania siê w sufit, liczenia baranów i Bóg wie czego uzna³em ¿e nie mam zamiaru spêdziÌ tutaj ani chwili d³u¿ej. Odstawiaj¹c swoj¹ mêsk¹ dumê na bok, postanowi³em obudziÌ swoj¹ dziewczynê i poprosiÌ j¹ czy mog³a by odwieŸÌ mnie do domu. Myœla³em o tym, aby wróciÌ na piechotê, ale o tej godzinie by³o to zbyt niebezpieczne miejsce aby wybieraÌ siê gdziekolwiek. Jest fantastyczn¹ dziewczyn¹ wiêc chêtnie siê na to zgodzi³a i powiedzia³a ¿e bêdzie tam za oko³o pó³ godziny, jak tylko dotrze to zadzwoni do mnie ¿ebym wyszed³ na zewn¹trz. Niestety moja komórka roz³adowa³a siê po oko³o 10 minutach, wiêc postanowi³em ¿e bêd¹ wygl¹da³ za ni¹ przez okno. Siedzia³em tak chwilê przy tym oknie czuj¹c ¿e moje powieki robi¹ siê coraz ciê¿sze a¿ wreszcie zapad³em w niespokojny sen.

Nagle jakiœ ha³as wyrwa³ mnie ze snu. Nie by³ strasznie g³oœny, ale to wystarczy³o abym powróci³ do rzeczywistoœci. Wyjrza³em przez okno poszukuj¹c Ÿród³a dŸwiêku ale nie zobaczy³em nikogo. Jednak po drugiej stronie ulicy, obok wielkich kontenerów le¿a³ komputer i rozbity monitor którego wczeœniej tutaj nie by³o (w czasie imprezy parê razy wychodzi³em wynieœÌ œmieci i ¿adnego komputera tam nie by³o).

W tym samym momencie us³ysza³em warkot silnika i zobaczy³em samochód mojej dziewczyny. Zszed³em na dó³, przytuli³em j¹ i ju¿ mia³em wsiadaÌ do samochodu, kiedy przypomnia³o mi siê ¿e mój przyjaciel potrzebowa³ kilku czêœci od komputera, wiêc postanowi³em przejœÌ siê ko³o kontenera aby sprawdziÌ czy mo¿e da³bym rade uratowaÌ jakieœ czêœci z le¿¹cego tam sprzêtu.

Monitor byÂł bez wartoÂści - caÂłkowicie rozbity. Jednostka ku mojemu zdziwieniu wyglÂądaÂła na praktycznie nowÂą, wiĂŞc wÂłoÂżyÂłem jÂą do bagaÂżnika i odjechaliÂśmy.

Ca³kowicie o niej zapomnia³em , dopiero gdzieœ tydzieù od tamtego zdarzenia zadzwoni³a moja dziewczyna ¿e jednostka ci¹gle znajduje siê w baga¿niku i ¿e mam pó³ godziny aby j¹ odebraÌ. Tej samej nocy przywioz³em j¹ do domu i postanowi³em najpierw pod³¹czyÌ jednostkê do monitora i sprawdziÌ czy nadal dzia³a - ku mojemu zdziwieniu dzia³a³a znakomicie. Na dysku twardym by³ zainstalowany system Windows XP i by³ zupe³nie wyczyszczony. Z chor¹ ciekawoœci¹ postanowi³em przeszukaÌ dok³adnie ca³y system. Do wyszukiwarki wpisywa³em s³owa takie jak "porno", "cycki" czy "cipka" w nadziei ¿e znajdê jakieœ zupe³nie odjechane a mo¿e nawet nielegalne filmy czy zdjêcia pornograficzne których poprzedni w³aœciciel stara³ siê pozbyÌ.

(Nie)Stety moje poszukiwania nie przyniosÂły Âżadnego efektu. Wyszukiwanie zdjĂŞĂŚ - nic. WiĂŞc zabraÂłem siĂŞ za wyszukiwanie filmĂłw. Tutaj pojawiÂł siĂŞ jeden jedyny plik. Ukryty w folderze WINDOWS/system32 o rozszerzeniu avi. "Barbie.avi". Co innego mogÂłem zrobiĂŚ ? UruchomiÂłem go...

Teraz jest wÂłaÂśnie ten moment gdy wszystko robi siĂŞ naprawdĂŞ dziwne.

Film wydawa³ siê nie byÌ poddany jakimkolwiek obróbkom, trwa³ oko³o godziny. Przedstawia³ siedz¹c¹ na krzeœle kobietê na bia³ym tle. Przewin¹³em film do przodu i ci¹gle widaÌ by³o na nim t¹ sam¹ siedz¹c¹ kobietê. Wtedy postanowi³em poogl¹daÌ dok³adnie ca³y film aby dowiedzieÌ siê czegoœ wiêcej, szczególnie interesowa³o mnie to o czym ona mówi... Niestety po oko³o 15 sekundach nagranie jest fatalnej jakoœci a jej g³os ginie w bia³ym szumie. W ten sposób nie doszed³bym do niczego, wiêc postanowi³em wrzuciÌ ten film do jakiegoœ programu który zajmuje siê obróbk¹ audio i pobawiÌ siê w odizolowanie jej g³osu od reszty szumów. Troszeczkê pomog³o ale dalej nie by³em w stanie zrozumieÌ co chce powiedzieÌ. By³em ju¿ wtedy bardzo zaintrygowany ca³¹ spraw¹ wiêc zacz¹³em zwracaÌ uwagê na jêzyk jej cia³a i mimikê twarzy.

Uzna³em ¿e ktoœ musi zadawaÌ jej jakieœ pytania, poniewa¿ od czasu do czasu przestaje ona mówiÌ i uwa¿nie s³ucha, a nastêpnie znowu coœ mówi. Od 15 minuty filmu, jej twarz wyraŸnie poczerwienia³a - jakby ktoœ zadawa³ jej bardzo intymne pytania, lecz nadal odpowiada na ka¿de z nich. Wkrótce po tym zaczyna p³akaÌ. Szlocha histerycznie ju¿ do koùca filmu. Jednym z niewielu s³ów jakie by³em w stanie rozczytaÌ z ruchu jej warg to "skóra". Powtarza to s³owo wiele razy podczas ca³ego materia³u a nawet w pewnym momencie ci¹gnie siê za skórê na rêce. Wydaje siê byÌ z niej bardzo niezadowolona.

Jest znacznie wiêcej rzeczy które muszê wam opowiedzieÌ, ale robi siê póŸno i nie mogê ju¿ kontynuowaÌ. Resztê napiszê jutro. Bo¿e chroù moj¹ duszê.

Po tym czasie Autor tematu (poniewa¿ pasta pochodzi z sekcji /x/) znika na dzieù, po czym pojawia siê i dokaùcza swoj¹ opowieœÌ.

OP TUTAJ (OP znaczy Original Poster co oznacza mniej wiĂŞcej autora tematu) :

Po oko³o 40 minutach p³acze ju¿ tak mocno ¿e ledwo mo¿e patrzeÌ do kamery. W tym miejscu przestaje cokolwiek mówiÌ i przez resztê materia³u po prostu p³acze, a jej g³owa jest spuszczona w dó³. Co jest bardzo dziwne nie porusza siê ani nie wstaje.... po chwili obraz robi siê kompletnie czarny. By³em cholernie oszo³omiony kiedy film dobieg³ koùca. Ogl¹da³em ten film jeszcze kilkanaœcie razy w ci¹gu tamtej nocy, staraj¹c siê wychwyciÌ najmniejsz¹ nawet poszlakê która pozwoli³aby mi dowiedzieÌ siê czegoœ wiêcej. Czu³em siê bardzo niezadowolony z wyników, chcia³em wiedzieÌ wiêcej.

Wtedy te¿ zauwa¿y³em ¿e wyciemnienie trwa oko³o 10 minut a oko³o drugiej minuty film rozpoczyna siê od nowa. Jest teraz bardzo zniekszta³cony prawie nie nadaj¹cy siê do ogl¹dania. Widzia³em na nim parê nóg które spaceruj¹ wzd³u¿ torów kolejowych, nie widaÌ nic wiêcej tylko ma³¹ stacjê kolejow¹ w oddali. Domyœlam siê ¿e kamera przypadkowo sama siê w³¹czy³a lub jej w³aœciciel zapomnia³ j¹ po prostu wy³¹czyÌ. Osoba na filmie spaceruje wzd³u¿ torów oko³o 6 minut a nastêpnie skrêca do lasu i przechodzi przez coœ co wygl¹da na zrobion¹ ze sklejki k³adkê. W tym miejscu film ju¿ definitywnie siê koùczy.

Moje serce zaczê³o biÌ szybciej, niedaleko mojego domu znajduje siê stara stacja kolejowa która wygl¹da bardzo podobnie do tej któr¹ mo¿emy zobaczyÌ na filmie. MUSIA£EM to sprawdziÌ. Zadzwoni³em do mojego przyjaciela Ezra - typowy "byczek" jak zwyk³o siê takich ludzi okreœlaÌ. 6'4 wzrostu i 250 funtów miêœni. Przekona³em go aby wyruszy³ wraz ze mn¹ na ma³¹ ekspedycjê. Sam nie jestem jakimœ wymoczkiem, ale czu³em ¿e zabranie dodatkowych extra miêœni na wyprawê do lasu w poszukiwaniu Bóg-wie-czego jest bardzo dobrym pomys³em. Ca³y ten plan nie pozwoli³ mi tamtej nocy zmru¿yÌ oka.

Nastêpnego ranka w s³oneczn¹ Sobotê, wzi¹³em latarkê, aparat oraz moj¹ 7-calow¹ "sztywn¹" pa³kê teleskopow¹ o metalowym wykoùczeniu po czym wyszed³em na spotkanie z Ezarem. Kiedy dotar³em do jego domu w³aœnie przewraca³ siê na drugi bok pogr¹¿ony w g³êbokim œnie. Kiedy go obudzi³em, grzecznie kaza³ mi "spierdalaÌ". By³em ju¿ spakowany i przygotowany psychicznie na moj¹ przygodê wiêc postanowi³em nie odpuszczaÌ. Z nim czy bez niego. Niewa¿ne - wyruszam !

Nieca³e pó³ godziny póŸniej zaparkowa³em swój samochód na stacji kolejowej, wzi¹³em moje rzeczy i wskoczy³em na tory. Po pewnym czasie, zauwa¿y³em kawa³ek z³amanej k³adki, zrobionej oczywiœcie ze sklejki. Moje kolana niemal ugiê³y siê z wszechogarniaj¹cego podniecenia. Szed³em powoli szlakiem wyznaczonym przez k³adkê, zwracaj¹c baczn¹ uwagê na wszystko. Zatrzymywa³em siê od czasu do czasu aby uklêkn¹Ì i nas³uchiwaÌ kogokolwiek lub czegokolwiek... lecz dooko³a by³o tak cicho. Nigdy wczeœniej w swoim ¿yciu tak siê nie denerwowa³em. Tak naprawdê nie mia³em nawet bladego pojêcia co mogê zastaÌ na koùcu drogi.

Gêsty las powoli ustêpowa³ miejsca ³¹ce, wtedy te¿ TO zobaczy³em - dom który wygl¹da³ jakby zosta³ dos³ownie po¿arty przez las. Na pierwszy rzut oka móg³byœ powiedzieÌ, ¿e nikt w nim nie mieszka³ przez 20 mo¿e 30 lat. Mia³em ze sob¹ aparat i pstrykn¹³em parê fotek. Kilka metrów od domu widzia³em tak¿e wiatê zbudowan¹ z blachy, teraz ju¿ kompletnie zardzewia³ej. Przez chwilê siedzia³em ukryty wœród drzew wszystko bacznie obserwuj¹c. Nie chcia³em wyjœÌ na otwarte pole, mia³em z³e przeczucie ¿e coœ lub ktoœ mo¿e mnie zobaczyÌ. Minê³o kilka dobrych minut nim zebra³em w sobie wystarczaj¹co du¿o odwagi by ruszyÌ w stronê domu.

Drzwi by³y czêœciowo otwarte, uchyli³em je trzymaj¹c w mojej rêce przygotowan¹ wczeœniej latarkê, stwierdzi³em z ulg¹ ¿e wnêtrze jest ca³kiem dobrze oœwietlone. Od³o¿y³em wiêc latarkê i wyj¹³em aparat aby zrobiÌ kilka zdjêÌ. Nie by³o tam ¿adnych mebli, a po pod³odze wala³y siê kawa³ki drewna, masa gruzu i wszystko co mo¿liwe. Ruszy³em w g³¹b domu, widzia³em ró¿ne rzeczy do których nie przywi¹zywa³em wtedy wiêkszej wagi, lecz teraz kiedy myœlê o nich z perspektywy czas, wydaj¹ mi siê one bardzo, a nawet bardzo bardzo dziwne.

Pierwsz¹ dziwn¹ rzecz¹ by³ drzwi które prawdopodobnie prowadzi³y do piwnicy, wygl¹da³y na zbyt nowe i nie pasowa³y zupe³nie do tego ca³ego dusznego i starego domu. Co wiêcej jako jedyne drzwi w ca³ym domu by³y zamkniête. Gdy wdrapa³em siê na drugie piêtro, widzia³em kilka krzese³ i sk³adany stó³ które te¿ wydawa³y siê zupe³nie tutaj nie pasowaÌ (tak jak drzwi by³y zbyt nowoczesne).

Lecz to co najbardziej mnie niepokoiÂło to Âłazienka. Kurz z lustra byÂł wytarty, nad wanna byÂła zawieszona czysta plastikowa zasÂłonka z ktĂłrej spÂływaÂło kilka kropel wody ! W tym samym czasie usÂłyszaÂłem gÂłoÂśny jĂŞk. StarajÂąc siĂŞ opanowaĂŚ ogarniajÂące mnie przeraÂżenie, wyskoczyÂłem przez okno jak oparzony i ile siÂł w nogach pognaÂłem w kierunku torĂłw. W poÂłowie drogi zdaÂłem sobie sprawĂŞ Âże jĂŞk byÂł bardzo podobny do dÂźwiĂŞku ktĂłry wydajÂą rury wodociÂągowe kiedy ktoÂś otwiera zawĂłr lub kiedy po prostu pÂłynie przez nie woda. Chwila ulgi zmieniÂła siĂŞ w horror kiedy do gÂłowy przyszÂło mi pytanie :

"Dlaczego w zasranym opuszczonym domu ktĂłry znajduje siĂŞ w samym Âśrodku *******onego lasu, przez rury pÂłynie woda i najprawdopodobniej ktoÂś wÂłaÂśnie z niej korzysta ?".

Od tamtego czasu nie byÂło mnie tam i nie mam najmniejszego zamiaru wracaĂŚ.

WiĂŞcej wiadomoÂści od OP nie stwierdzono.

Na koniec kilka zdjĂŞĂŚ ktĂłre pojawiÂły siĂŞ w temacie :

[RemY]

Przez was nie bĂŞdĂŞ mĂłgÂł spaĂŚ

[barthez.]

Norbi, z t¹ barbie jest œwietne. Jest jakaœ dalsza czêœÌ?

Linki nie dziaÂłajÂą.

[Norbi 21]

Norbi, z t¹ barbie jest œwietne. Jest jakaœ dalsza czêœÌ?

Linki nie dziaÂłajÂą.

Niestety nie widziaÂłem nigdzie dalszej czĂŞÂści.